Administrator
Administrator
Dołączył: 10 Sie 2006
Posty: 72
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/2
Skąd: Szczecin
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Śro 10:52, 18 Paź 2006 Temat postu: USTAWA O ZWOLNIENIACH GRUPOWYCH |
 |
|
Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r.
O szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków
pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych
ustaw
Dz.U.90.4.19
1990-02-22 zm.: Dz.U.90.10.59
1990-08-01 zm.: Dz.U.90.51.298
1991-09-19 zm.: Dz.U.91.83.372
1991-12-01 zm.: Dz.U.91.106.457
1991-12-09 zm.: Dz.U.91.113.491
1992-03-10 zm.: Dz.U.92.21.84
1994-04-01 zm.: Dz.U.94.1.1
1996-06-02 zm.: Dz.U.96.24.110
Art. 1.
1. Przepisy ustawy stosuje się do zakładów pracy, w których następuje zmniejszenie
zatrudnienia z przyczyn ekonomicznych lub w związku ze zmianami
organizacyjnymi, produkcyjnymi albo technologicznymi, w tym także, gdy
zmiany te następują w celu poprawy warunków pracy lub warunków środowiska
naturalnego,
jeżeli powodują one konieczność jednorazowego lub w okresie nie dłuższym niż
3 miesiące rozwiązania stosunków pracy z grupą pracowników obejmującą
co najmniej 10% załogi w zakładach zatrudniających do 1000 pracowników lub
co najmniej 100 pracowników w zakładach zatrudniających powyżej 1000
pracowników.
2. Przepisy ustawy stosuje się także do zakładów pracy w przypadku ogłoszenia ich
upadłości lub likwidacji, z zastrzeżeniem przepisów art. 7a.
3. (skreślony).
Art. 2.
1. O konieczności rozwiązania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn, o
których mowa w art. 1 ust. 1 i 2, kierownik zakładu pracy zawiadamia na piśmie
zakładową organizację związkową nie później niż na 45 dni przed terminem
dokonywania wypowiedzeń, informując o przyczynach uzasadniających
zamierzone zwolnienia z pracy i wskazując liczbę pracowników oraz grupy
zawodowe objęte zamiarem zwolnienia z pracy.
2. Po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, zakładowa organizacja
związkowa ma prawo żądać od kierownika zakładu pracy przedstawienia
informacji dotyczącej sytuacji ekonomiczno-finansowej zakładu oraz zamierzeń
dotyczących poziomu i struktury zatrudnienia w zakładzie, jak również ma prawo
przedstawić kierownikowi zakładu, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od
zawiadomienia o zamierzonych zwolnieniach, propozycje umożliwiające
ograniczenie rozmiaru tych zwolnień, do których kierownik zakładu pracy
zobowiązany jest ustosunkować się w ciągu 7 dni, podając swoje stanowisko do
wiadomości załogi.
Art. 3.
O zamierzonym rozwiązaniu z pracownikami stosunków pracy z przyczyn, o których
mowa w art. 1 ust. 1 i 2, kierownik zakładu pracy jest obowiązany zawiadomić
również organ zatrudnienia stopnia podstawowego nie później niż na 45 dni przed
terminem dokonywania wypowiedzeń.
Art. 4.
1. W terminie nie dłuższym niż 30 dni od zawiadomienia, o którym mowa w art. 2
ust. 1, kierownik zakładu pracy i zakładowa organizacja związkowa zawierają
porozumienie. W porozumieniu określa się zasady postępowania w sprawach
dotyczących pracowników objętych zamiarem zwolnienia z pracy, a w
szczególności kryteria doboru pracowników do zwolnienia, kolejność i terminy
dokonywania wypowiedzeń, a także obowiązki zakładu pracy w zakresie
niezbędnym do rozstrzygnięcia innych spraw pracowniczych związanych z
zamierzonymi zwolnieniami.
2. W zakładzie pracy, w którym działa więcej niż jedna zakładowa organizacja
związkowa, kierownik zakładu pracy zawiera wspólne porozumienie ze
wszystkimi organizacjami związkowymi.
3. W razie niezawarcia porozumienia z powodu niemożności uzgodnienia przez
strony jego treści, zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników
objętych zamiarem zwolnienia z pracy określa kierownik zakładu pracy w drodze
regulaminu, uwzględniając ustalenia dokonane z organizacją związkową w toku
uzgadniania porozumienia.
4. W zakładzie pracy, w którym nie działa zakładowa organizacja związkowa,
zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem
zwolnienia z pracy określa, w drodze regulaminu, kierownik zakładu pracy po
zasięgnięciu opinii załogi w trybie przyjętym w danym zakładzie.
Art. 5.
1. Przy rozwiązywaniu z pracownikami stosunków pracy w drodze wypowiedzenia
z przyczyn przewidzianych w art. 1 ust. 1 nie stosuje się trybu postępowania
określonego w art. 38 Kodeksu pracy oraz przepisu art. 41 Kodeksu pracy, z
zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ust. 2-4, a także przepisów
szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub
rozwiązaniem stosunku pracy, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w art.
6.
2. Przy wypowiadaniu pracownikom stosunków pracy, a także warunków pracy
i płacy, przepisy art. 38 Kodeksu pracy stosuje się w razie niezawarcia
porozumienia, o którym mowa w art. 4.
3. Wypowiedzenie pracownikom stosunków pracy w sytuacjach, o których mowa
w art. 41 Kodeksu pracy, nie jest dopuszczalne w czasie urlopu trwającego krócej
niż 3 miesiące, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika
w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający zakład do rozwiązania
umowy o pracę bez wypowiedzenia.
4. Pracownikowi, w sytuacjach, o których mowa w art. 41 Kodeksu pracy, zakład
pracy może, jeżeli zachodzi taka konieczność, wypowiedzieć warunki pracy i
płacy. Jeżeli powoduje to obniżenie wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje,
przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, dodatek wyrównawczy, obliczany według
zasad ustalonych przepisami wydanymi na podstawie art. 297 Kodeksu pracy.
5. W sytuacjach wskazanych w art. 1 ust. 1 umowy o pracę zawarte na czas
określony lub na czas wykonania określonej pracy mogą być rozwiązane przez
każdą ze stron za dwutygodniowym wypowiedzeniem.
Art. 6.
1. Jeżeli z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 nie jest możliwe dalsze zatrudnianie
na dotychczasowych stanowiskach pracy pracowników, o których mowa w art. 39
i 177 Kodeksu pracy, a także pracowników będących członkami zarządu
zakładowej organizacji związkowej albo rady pracowniczej przedsiębiorstwa
państwowego oraz społecznymi inspektorami pracy - w czasie trwania ich
kadencji oraz w okresie roku po jej upływie - zakład pracy może jedynie
wypowiedzieć im dotychczasowe warunki pracy i płacy. Jeżeli powoduje to
obniżenie wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy do
końca okresu, w którym pracownik jest objęty szczególną ochroną stosunku
pracy, obliczony według zasad ustalonych przepisami wydanymi na podstawie
art. 297 Kodeksu pracy.
2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do pracowników w okresie od dnia
powołania ich do czynnej służby wojskowej lub jej form zastępczych do dnia
zwolnienia ich po odbyciu tych służb, a w razie odbywania zasadniczej służby
wojskowej albo przeszkolenia wojskowego - ponadto do upływu trzydziestu dni
od dnia zwolnienia.
Art. 7. (skreślony).
Art. 7a.
1. W razie ogłoszenia upadłości lub zarządzenia likwidacji zakładu pracy i braku
środków na wynagrodzenia dla pracowników, syndyk lub likwidator może
rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia pod warunkiem niezgłoszenia
przez pracownika sprzeciwu w terminie 5 dni od dnia otrzymania zawiadomienia
o zamierzonym rozwiązaniu stosunku pracy. Pismo syndyka lub likwidatora
powinno zawierać pouczenie w tej sprawie. Pracownikowi, z którym rozwiązano
stosunek pracy, przysługuje, niezależnie od odprawy przewidzianej w art. 8,
dodatkowe odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.
2. Rozwiązanie stosunku pracy w trybie, o którym mowa w ust. 1, traktuje się jak
rozwiązanie stosunku pracy za wypowiedzeniem dokonanym przez zakład pracy
z przyczyn dotyczących zakładu pracy.
3. O zamiarze rozwiązania stosunku pracy w trybie określonym w ust. 1 syndyk lub
likwidator zawiadamia na piśmie zakładową organizację związkową, która może
w ciągu 5 dni od otrzymania zawiadomienia zgłosić na piśmie opinię w tej
sprawie.
4. Przy rozwiązywaniu stosunków pracy w trybie określonym w ust. 1 i 2 nie stosuje
się przepisów art. 2-4.
5. Wszelkie nie zaspokojone należności pracownicze podlegają zaspokojeniu w
trybie i na zasadach przewidzianych odrębnymi przepisami, z tym że syndyk lub
likwidator z urzędu uwzględnia te należności w wykazie wierzytelności do
upadłego lub likwidowanego zakładu pracy.
Art. 8.
1. Pracownikowi, z którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn, o którym
mowa w art. 1 ust. 1 i 2, przysługuje odprawa pieniężna.
2. Odprawa pieniężna przysługuje w wysokości:
1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik przepracował łącznie
mniej niż 10 lat,
2) dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik przepracował łącznie
10 lat, lecz mniej niż 20 lat,
3) trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik przepracował łącznie 20 lat
i więcej.
Odprawę pieniężną ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu
ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Wydatki z tego tytułu są
pokrywane ze środków zakładu pracy.
2a. Wysokość odprawy nie może przekraczać kwoty 15-krotnego najniższego
wynagrodzenia obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy, ustalonego
przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej na podstawie odrębnych przepisów.
3. Odprawa pieniężna nie przysługuje jednak pracownikowi:
1) (skreślony),
2) który do dnia rozwiązania stosunku pracy przyjął propozycję zatrudnienia w
zakładzie pracy przejmującym w całości lub w części mienie dotychczas
zatrudniającego go zakładu albo w zakładzie pracy powstałym w wyniku
takiego przejęcia,
3) który po rozwiązaniu stosunku pracy rozpoczyna działalność gospodarczą na
własny rachunek lub w ramach spółki albo spółdzielni w związku z przejęciem
określonych składników mienia ruchomego lub nieruchomego zakładu pracy;
dotyczy to także pracownika, który w chwili rozwiązania stosunku pracy jest
wspólnikiem w spółce lub członkiem spółdzielni dokonującej takiego przejęcia.
4) zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy i otrzymującemu emeryturę
lub rentę, albo zatrudnionemu w innym zakładzie pracy w pełnym wymiarze
czasu pracy lub w kilku zakładach pracy łącznie w pełnym wymiarze czasu
pracy,
5) prowadzącemu działalność gospodarczą na własny rachunek,
6) prowadzącemu gospodarstwo rolne o powierzchni użytków rolnych powyżej
5 ha przeliczeniowych albo gospodarstwo stanowiące dział specjalny produkcji
rolnej w rozumieniu przepisów podatkowych, z którego wysokość podatku
rolnego przekracza wysokość podatku z 5 ha przeliczeniowych.
4. W razie zbiegu prawa do odprawy przewidzianej w ust. 1 i jednorazowej odprawy
pieniężnej w związku z przejściem na emeryturę lub rentę inwalidzką,
pracownikowi przysługuje jedna, korzystniejsza dla niego odprawa.
5. (skreślony)
6. (skreślony)
Art. 9.
Wypłata odprawy pieniężnej pracownikom, z którymi zakład pracy rozwiązuje
stosunki pracy z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 i 2, w czasie korzystania z
urlopu lub w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy albo
nieświadczenia pracy na podstawie odrębnych przepisów, następuje na zasadach
dotyczących ogółu pracowników objętych zwolnieniem.
Art. 10.
1. Przepisy ustawy, z wyjątkiem art. 2-4, mają odpowiednie zastosowanie także
w razie podejmowania przez kierownika zakładu pracy indywidualnych decyzji
o zwalnianiu pracowników z przyczyn wymienionych w art. 1 ust. 1, jeżeli
przyczyny te stanowią wyłączny powód uzasadniający rozwiązanie stosunku
pracy,
a zwolnienia w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące obejmują nie więcej niż 10%
załogi w zakładach pracy zatrudniających do 1000 pracowników lub nie więcej
niż 100 pracowników w zakładach pracy zatrudniających powyżej 1000
pracowników, z zastrzeżeniem przepisów ust. 2-5.
2. Przy wypowiadaniu pracownikom stosunków pracy, a także warunków pracy
i płacy, przepisy art. 38 Kodeksu pracy mają zastosowanie, z zastrzeżeniem
przepisów ust. 3.
3. Rozwiązanie stosunku pracy w drodze wypowiedzenia z pracownikami, których
stosunek pracy podlega szczególnej ochronie przed wypowiedzeniem lub
rozwiązaniem z mocy przepisów Kodeksu pracy lub przepisów szczególnych,
może nastąpić pod warunkiem niezgłoszenia sprzeciwu przez zakładową
organizację związkową w terminie 14 dni od otrzymania zawiadomienia o
zamierzonym wypowiedzeniu. W razie niezgłoszenia sprzeciwu w tym terminie
przez organizację związkową, kierownik zakładu pracy podejmuje decyzję w
sprawie rozwiązania stosunku pracy.
4. Pracownikom, o których mowa w ust. 3, kierownik zakładu pracy może
wypowiedzieć warunki pracy i płacy, jeżeli z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1
nie jest możliwe dalsze ich zatrudnianie na dotychczasowych stanowiskach pracy.
5. Jeżeli w wyniku wypowiedzenia warunków pracy i płacy następuje obniżenie
wynagrodzenia pracowników, o których mowa w ust. 4, uprawnienie do dodatku
wyrównawczego przysługuje w zakresie i na zasadach przewidzianych w art. 5
ust. 4 i w art. 6.
Art. 10a.
Przepisów art. 10 nie stosuje się do pracowników będących posłami, senatorami lub
radnymi w okresie, w którym ich stosunek pracy podlega szczególnej ochronie.
Art. 11.
Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio w razie rozwiązania stosunku pracy z
przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 i 2 na mocy porozumienia stron.
Art. 12.
Zakład pracy powinien ponownie zatrudnić pracownika, z którym rozwiązał stosunek
pracy z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1, w razie ponownego zatrudniania
pracowników w tej samej grupie zawodowej, jeżeli pracownik zgłosi zamiar powrotu
do zakładu pracy w ciągu roku od rozwiązania stosunku pracy.
Art. 13.
Do nieuzasadnionych lub niezgodnych z prawem wypowiedzeń umów o pracę mają
odpowiednie zastosowanie przepisy oddziału 4 rozdziału II działu drugiego Kodeksu
pracy.
Art. 14. (skreślony)
Art. 15. (skreślony)
Art. 16.
Przepisy ustawy nie naruszają uprawnień samorządu załogi, wynikających z
przepisów odrębnych.
Art. 17.
Przepisów ustawy nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na podstawie
mianowania. Jednakże pracownikom tym przysługuje odprawa, przewidziana w art.
8,
w razie rozwiązania stosunku pracy w okolicznościach, o których mowa w art. 1 ust.
1 i 2, jeżeli przepisy regulujące ich prawa i obowiązki nie przewidują żadnych
świadczeń z tego tytułu.
Art. 18. (pominięto)
Art. 19. (pominięto)
Art. 20. (pominięto)
Art. 21.
1. Świadczenia przewidziane w art. 8 przysługują także pracownikom, z którymi
rozwiązanie stosunków pracy z przyczyn, o których mowa w art. 1 ust. 1 i 2,
nastąpiło po dniu 1 września 1989 r., a przed dniem wejścia w życie ustawy.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli rozwiązanie stosunku pracy
następuje po dniu wejścia w życie ustawy wskutek wypowiedzenia dokonanego
przed tym dniem.
Art. 22.
Przepisów ustawy nie stosuje się do pracowników, z którymi rozwiązano stosunek
pracy w związku z upadłością lub likwidacją przedsiębiorstwa państwowego na
podstawie art. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 11 maja 1988 r. o nadzwyczajnych
uprawnieniach i upoważnieniach dla Rady Ministrów (Dz. U. Nr 13, poz. 9 albo na
podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o niektórych warunkach
konsolidacji gospodarki narodowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 10,
poz. 57), jeżeli ogłoszenie upadłości lub likwidacja przedsiębiorstwa nastąpiły przed
dniem
1 września 1989 r.
Art. 23.
Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
